Uzak kentlerden, yüküm olan cümlelerim ile geliyorum sana
belki bu gece misafirin olabilirim...
elim boş belki ama içim fazlasıyla dolu
sana bişeyler diyebilmek için karıştırdığım sözlüğüm var sağ yanımda
sol yanımda ise ’duman’ harlaşıp alev aldı
elimin altında metin belgesi,kulağımda senden miras bir kaç ezgi
gecenin en derininde aytekin ataş,ayaklarımın altı;tarihin en ortası
yürüdüm ulu camiden aşağı seni görürüm diye belki
seni görmek için bir çocuğun gülüşüne bakmak gerekiyormuş unutmuşum oysaki
bir çocuk gibi masum ve doğal gülüşün,sokakta dizinin üstüne çöküp saçlarına dokunmaya
kıyamayacağın bir kız çocuğu gibi berrak.
yürüdüm sokaklarda yine, derdime ortak sayacağım insanlar arayıp durdum
tarihin dar sokaklarında mütevazi bir bir kütüphaneye girip
elime kitabı alıp aradım seni
Şükrü Erbaş şiirini okudum tebessüm ile
meğer seni benim kaadar dert eden başka biri daha var imiş
derdi de şöyle imiş;
.
..
"Çocukların uçurtmalarına benziyorsun
Biliyor musun…
Rüzgârı hiç dinmeyen bir mavilikte
Güneşli sular gibi gülümsüyor yüzün.
Ve ben çok aşağılarda
Katı ülkesinde toprağın
Tutulmuş heyecanına
Titreyerek izliyorum süzülüşünü…"
.
..
hiçbir şey demeden çıktım yürüdüm.Her şey yarım kaldı
yarım kalmışlığın tadı kaldı
okuduktan sonra unutmak istediğim yazılar oldu
hiçbir kelam bütünsellik katamadı içimdeki okyanusa
çocuksu gülüşün kayboldu bir anda
korunmak isteyen mülteci gibi gelip oturdun yanı başıma
simsiyah giyinmiş kıyafetin,donuk bakışların...
oturduğun yerden hızla kaçıyordun geçmişinden
zaman emiyor gibi ruhunu,kafanı kaldırıp gözlerime bakıyordun
ellerim ellerine uzandı
ellerinde sana sakladığım kağıt vardı
yüzüme bir kez bakıp dönüp okumaya başladın
" Bırakalım her şey sonraya kalsın
sonraya en sonraya...
çıkıp gidelim bu romandan
arkamızda kalsın herkesi kendine hayran bırakan kötü karakterler
anılardan güzelliklerden dahi vazgeçelim
her şey eskide kalsın
bir tek Edip Cansever olsun çantamızda
Bize her şeyi sonraya bırakmayı öğreten...
kalın ve karmaşık hikayeler olmasın önümüzde
ince bir edip kitabı ile çıkalım yola"
Yürüdük seninle hiç bilmediğimiz yollarda
yüzünde çizgisini bozmayan bir gülüş
adımların hızlı hızlı...
gülhane de aldık soluğu
içinde bişeyleri biriktirmekten hoşlanır gibi
ağzını bıçak açmıyordu
ama yüzünde o sahici gülüş hep duruyordu
ağaçları ilk defa görür gibi doya doya baktın
bir çiçek sevdin ama koparmadın
anlatır mısın dedin nazımı pirayeyi
borcun varmış gibi piraye için üzüldün
ardından onlarda sonraya kaldı
parkın yollarından yürümeye devam ettik seninle
durup kaldın boş bir duvar karşısında
ellerinde kalem,
çıkmadan evvel dönüp baktığımda görmüştüm yazını
"Her şey sonraya kaldı..."
sana verdiğim kağıdı yumruğun ile sıkıyordun
adımların hızlı hızlı...