GÜNEŞE DE CEMRE DÜŞERZemheri ayazında Çiy düşlerin düşer hercâî gecelerime Dağılır uykularım Dost olmam Küserim rûyâlarıma Dönmek istemem Bütün hecelerim kelepcelenir tek bir sözcüğe Tek bir sözcük gizler telli tefli merâmımı Sesim düğümlenir nefesimin kesiklerine Çözülmez ifadelerim Yutkunurum Çırpınırım Söyleyemem Bu kaçıncı sensiz Bu kaçıncı nefessiz Hissiz gece bilmiyorum Kandırırım sanarak kendimi Saydığım yıldızların sayısını da unuttum artık Artık En mâsûm ninnilerle bile avunmuyor korkular En şedîd korkular korkutmuyor Döndürmüyor yolundan Başıboş hayta hülyâlarımı Sabret derin kendime Sabret Güneşe de cemre düşer Yağmur da ağlar Ve Silinmeyi bekler Hüzün yüklü bulutlardan yüreğine süzülen O buğulu ergûvânî sözler Çığlık çığlık dillenir içimde suskunluğum Devâsâ hasretin Dört yerinden büker bileğini umudumun Sabret derim yine Sabret Üşüyen rûzgârların iniltisinde sayıklar Sensizliğin sessizliğinden mülhem şarkılarım Nemli bakışlarla süzer sesimi Yağmurlu gecelerde Islak nağmelerle terennüm edilen ıslıklarım Tam alıştım derken Günlerce kaldırımlara çarpan ayak seslerinin tannanlığına Birden bîgâneleşir herşey benliğime Tanımam hiçbirşeyi Hiçbirşey tanımaz beni Yabancı bir hayâlin kokusu siner Serseri ayyâş bir geceden kalma âsî efkârıma İşte bu ayarsız demlerde Sözüm geçmez Sistemin kâr etmez kalemine Ne de kendime Yazamam Anlatamam Ve Her satır sonunda Her mısra arasında İlintilenir hecelerim hep aynı nakarâta Sabret derim Sabır gedâsı aklıma Birgün Alevlerde boğulur sular Yakınlık dediğin nedir ki Sana doğru bıkmadan yorulmadan Yolları adımlar uzaklıklar Birgün Güneşe de cemre düşer Güneş de yanar Söylerim Söylerim İnanamam |