Kirpiklerimde
Gözlerimin yağmurlarına yabancı
Adını bilmediğim mevsimler üşüyor anne
Dilimde
Her harfine yüreğimi haraç verdiğim
Hecesiz kelimeler
Ceplerime avuç avuç doldurduğum ay ışığı bile
Aydınlatmaya yetmiyor
Yarasa gözlü gecelerimi
Hâni o yaramaz
Hâni o aldırmaz
Hâni o omursamaz kız
Nerede
Benden koparılan benliğimi
Amansızca peşkeş çekmiş birileri
Kimliksiz
Künyesiz
Alîl bir bedene
Plastik zihnimde ökçesine basılmış
Ereksel düşüncelerim kanıyor anne
Ellerimde
Henüz varmadan bahara
Ağaran renklerini düşürüp
Eleğimsağmaları solduran kelebekler



Resimlerimin sustuğu aynalarımdan
Her sabah
Alacalı alacaklı tebessümleriyle selâmlayan kim beni
Kim bu
Hatırladıkça ufkumu çatlatan mâzinin
Kirli yüzlü meçhûl sahibi
Gözlerimin dehlizlerinde
Çöl kurağı bulutlar ıslanıyor anne
Beni vuslata taşıyan adımlarıma yabancı ayaklarımda yollar
Karanlık hayâllerimin
En kuytu limanına demirlediğim alabora gölgem
Selâmsız savrulurken güvertemden
Tanımazlıktan geliyor
Göğsümün kumulunda unuttuğu ayakizlerini
Sessiz harflerin çığırtkanlığı bozmuş
Esrik cümlelerimin mahremiyetini
Avuçlarımın çizgilerinde
Alın yazım kanıyor anne
Satırla başı alınmış sayfalarımın
Hazan’a çalan gözlerinde
Kimsesiz
Öksüz bir Sonbahar