PİŞEKAR GÖLGELER...
Satırlarda yeknesaklığın tılsımı:
Aslında peşrevi ömrün en hazin öykü. Kürediğim hazanda; Karardığım lanette; Sevgileri meze bilip de en aziz lehçede Yine diril bir kahraman; Yüreğin hegemonyasında kayıp bir roman Ve derme çatma yalnızlığın da en asil müridi, İki dirhem bir çekirdek. Aymazlığında sancının, Körelen bakir yüreğinde derinlerin Siper bellediğin kovuğunda, Sitem eyleyen ahvalin Yerli yersiz hükmü Sonraların da büklüm hecelerinde Solan bir gülün, Gülmeye dair özlemi Yine insan sarrafı öykündüğüm aşklara hürmeten Cahil ve meftun söylemler; Ardı arkası gelmeyen Pişekâr gölgeler. Densiz lahzada mevcut lanet, Kayıp neşriyatında hücrelerin En derin ve kıyama durmuş münferit bir hece Belli ki; belki’lerin meşrebinde Yetim bir güfte, Tozutan evren; Kinaye kaynayan huzmesinde benliğin Diril bir heyecan kadar da anlamsız Pervazında ne isen hayatın Penceresinde de kayıp bir hacim Yine istişarede batıl bir kazanım; Yandan çarklı geminin kaptanı kadar da Adı lazım değil karanlık; Sözü öz yanan feneri gönlün Eklentilerde hazandan mütevellit, Yaralarda köz bellediğin, Yanıklarında gecenin matem ördüğün Sonra da mahreme darp eden Hanidir uzağında ömrün, Kaynadıkça azalırken ömrü hüznün, Demelere bin şahit gerek. Sevmek nasıl ki inkârsız; Sızmak nasıl ki makbul: Hani olur da sere serpe yüreğin beyanı, Kayıp kıtaların da asaleti Ölümüne sevmelerden geride kalan Sonra da hazanı suçlayıp Mevsimlere bile sitem ettiğin. Hadi, ne duruyorsun; Tut elini şu şiirin Varsın soğuk olsun her bir hece Yetmez mi yürekteki saklı niyet? Yeter, demelerine şahit mademki Tanrı Hadi koyul yola; Hadi kapat gözlerini Hadi sağır bellediğim gölgemi de kaybet Derbeder ve yetim namelere sızıp da yorgun argın, Derle derleyebildiğini; Derman ol dertlerin her birine Sonra da evet, sonra da; Koyduğum noktayı sil ellerinle. Sihir bildiğim heceleri de evlat edin gecenin kör vaktinde: Nazarında bir lahit, Gıyabında bir lanet, Kibrin yoksunluğunda ise en cahil hece büründüğüm: Adı da şatafatlı yüreğin Sevme özürlü kinayelere de cevabım: Sevebildiğim kadar sahibim evrene Yalnızlığın da canı cehenneme, dercesine. |