Susmak, insanı elevermeyen sadık bir dosttur. KONFİÇYUS
Paylaş
KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
Bu Kent
Ehmed Kardok
5,0 / 1 kişi ·1 beğenme · 0 yorum · 652 okunma
 Bu Kent
duydumki;
bu kent vurulduğundan beri hep ağlıyormuşsun alıyormuşsun avuçlarına ölü serçeleri ve sonra kimliksiz halkımın hiç büyümeyen çocuklarının ölü bedenlerine kilitleniyormuş bakışların yankısı duyuluyor kaf dağından yaktığın notasız ağıtların yara hep yara yanaklarında yakılan ağıdın izleri ondandır bugünlerde yağmurlar damla damla hep yüzüme vurur. ıslatır şakaklarıma düşen akları üşütür yüreğimi artık giyindiğim şiirler de ısıtmıyor beni yalnız,yetim ve harabe kentimin çerçevesine sokuluyorum çoğu kez bilinmeyen bir dille sesleniyorum ses vermiyor yıkıntılara gömülen anılarım sevgimden arta kalan bir moloz yığını çığlıklarımın sessiz gölgesinde bir çiğ tanesi gibi sessiz sedasız yokoluyorum ve; ve sen,hala ağlıyorsun... 19 Ekim 2017 |
Şiiri Değerlendirin
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Bu Kent şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Yorumlar
Bu şiire henüz yorum yazılmamış.
Şiir Künye
Kayıt Tarihi
: 19.10.2017 18:20:31
Puan
: 5.0 / 1 kişi
Okunma Sayısı
: 652
Yorum
: 0 yorum
Beğeni
: 1 kişi
Şiiri Beğenenler
Popüler Şiirleri
MENÜLER
YENİ ŞİİRLER
EDEBİYAT DEFTERİ
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.