yaslan bana..biliyor musun, senin adındaki ışıktı beni kör yapan. dokunma, alışkanlık yapıyorsun, dokunma sonra daha çok acıyor bütün erken akan sular. sular acı çeker mi deme hiç, sen hiç görmedin mi çağlayanları. intiharıdır işte nice damlanın. bütün ölümler seninkine benziyor değil mi atlamak gibi birden boşluğa. içimde bir “kal” var sana hiçbir zaman duyurmadığım, kal ve yaslan bir ırmağın kendini terk edip denize gitmesi kadar sevdalı olsun her şey -yaslan bana!- kırık camlar üzerinde yürür gibi, kanar gibi uzaklaşmak icin attıgın her adımda canımı yakar gibi. sadece merak etmiştim, yeryüzündeki denizlerin büyüklügü denk midir göz pınarlarıma düşen yağmur tanelerine?" (...) |
Yaslan bana.
Gözlerindeki denizler yürüsün içime
Denizin içindeki beni al
Sonra kal hep.
....