Yalnızlığım ve Ben
Ne zaman yalnızlığımla konuşmaya başlasam
doğa kulak kesilir penceremin pervasızda Yüzündeki bakışı yıkayıp sesimin teline asıyor ceylan Ürkekliğini yitirmiş ormanda kuzu kurtla ağlaşmakta kuytuda dalda yaprak rüzgarla ağıt yakmakta İki dağ arasında sıkışıp kalan göldür şimdi ömrüm Geldiğim yok Gittiğim yok Küs çiçeği açmakta kıyılarımda İki dağ arasında kalan uçurumdur şimdi göğüm Ne zaman yalnızlığımdan gitmeye kalksam kar yağmakta akrep yelkovan arasına Zamanın elinden kaçıp an dolanıyor bacaklarıma Yol yürür uğurlandığım yer yürür yanımda Yalnızlığım sevilmediğini düşünen çocuk huysuzluğunda Kollarımın arasına alıp seviyorum usulca Beraber dalıyoruz suyun altına Nigar Baran |
Kutlarım…
........................................ Saygı ve Selamlar.