resmini yap dedi yüreğim
ben de denedim
köhne şövale yorgun
tuval kainat kadar büyük
duygularım palette boya
parmaklarım fırca
sensizlikte yüreğim
paramparca

özümdeki yüzünü
önce ruhuma eskizledim
acımı aşkınla incelttim
vurdum kendimi
spatula ile tuvale
rengarenk
senin de tenin
benimde tenim

ellerim o kırılası ellerim
çaresiz beceriksiz aceleci
özlem tutsağı gözlerime
ihanette
hala doğru dürüst çizemedim
durdum bir daha durdum
uzaktan baktım
benzetemedim
kendimi vurdum
kan kızılına bulandı
ümitlerim

gecenin karanlığında
soldan gelenler geldi yine
çiz boya hadi durma diye
çığlıklarla
durmadan aralıksız ve arsız
haykırıyorlar
ellerimi sanki dikenli telle
bağlıyorlar
sağ yanımdakiler sessizce halime
ağlıyorlar

aniden döndüm gerçeğe
hiç dikkat etmedim mikyasa ölçeğe
tanrıya sığındım

paletin her renginden aldım
kanım terebentin
terim tiner oldu
tüm sevdamla daldım
dünyanın her rengini
avuçlarıma aldım
tuvali harmanladım
aşkın çerağında yandım
bu resmini yaptım

şimdi huzura
ve huzuruna vardım
dilim sohbette resminle
ruhum her zamani gibi seninle
gecenin gizliğinde
başbaşayız
boyalı ellerim ellerinde
uykusuz gözlerim resminde