SADECE...
Çocukluğumda,
Çok dikkatsizdim Sık sık düşerdim… Acırdı kanardı dizlerim. Ama Muhakkak çevremde Sevgi dolu gözler Ve Uzanan bir el olurdu Acım dinerdi hemen. Umursamadan Kanayan dizlerimi Kalkar koşardım yeniden. Yıllar sonra Bu akşam Yalnızlık bahçemde Anılarımın arasında Dolaşırken Birden bire Düştüm çaresizliğimin içine. Şimdi ise Ne yazık ki Ne uzanan eller Ne de Teselli eden gözler . ............... Vardı. Artık Acıyan Kanayan Dizlerim değil ………………………Sadece Yüreğim’di. …………………………………..ENA. |