6
Yorum
18
Beğeni
0,0
Puan
1701
Okunma
Çocukluğumda,
Çok dikkatsizdim
Sık sık düşerdim…
Acırdı kanardı dizlerim.
Ama
Muhakkak çevremde
Sevgi dolu gözler
Ve
Uzanan bir el olurdu
Acım dinerdi hemen.
Umursamadan
Kanayan dizlerimi
Kalkar koşardım yeniden.
Yıllar sonra
Bu akşam
Yalnızlık bahçemde
Anılarımın arasında
Dolaşırken
Birden bire
Düştüm çaresizliğimin içine.
Şimdi ise
Ne yazık ki
Ne uzanan eller
Ne de
Teselli eden gözler .
............... Vardı.
Artık
Acıyan
Kanayan
Dizlerim değil
………………………Sadece Yüreğim’di.
…………………………………..ENA.
Cevap Yaz
