Şair herkesi acısıyla tatlısıyla yaşayan insandır.Sadece kendi yaşadıklarını
anlatmaz..Bu şiirim iki bölümden oluşuyor.Biri digerinin yorumu veya
eleştirisidir..Hani o etkili yorum mu ne? işte öyle...

Aklıma gelmezdi buca yıl sonra
Gönlüme alevden bir gül düşecek
’Güvenim kalmadı’Derken bahara
Heryanım yemyeşil, heryanım çiçek..

Sanki başka renkte şimdi şarkılar
Koptu şiirlerden dertler kaygılar
Demek ki aşkın da bir zamanı var
Ansızın bir yerden çıkıp gelecek..

Bu sabah kuşlarda bir teleş mı var?
Neden heyacanla çırpar kanatlar
Caddeler sokaklar vede insanlar
Hepsi güleryüzlü hepisi gerçek..

Nerede gizlenmiş buncaşey..Hoşluk
Sanki doluverdi içimde boşluk
Başım duman duman sarmış sarhoşluk
Tutun ellerimden başım dönecek..

Şimdi tekşey kaldı gücüme giden
Bunca yıl bekledin bunca yıl neden?
Hep gelip geçerdin selam vermeden
Kim derdi ki bigün’Selam’ diyecek..

-----------------
....VE DE!..
İşte böyle dostlar hep falan filan
İnanın hepsi palavra yalan
Dünyaya bir direk ben olsam kalan
Çalmaz kapımı ’AŞK’ denen zevzek..

Üsteki ’AŞK OLSUN’ Öyle bir şiir
Aklıma bazan böyleşey gelir
Verirrim kaleme ’YAZ’ Diye emir
Si.... Et beklemem ilham gelecek..

Çünkü herkesi ’BEN’ de yaşarım
Bin parça olurum, bende şaşarım
Kimigün kendimi çiğner aşarım
İltimasım yoktur ödün verecek..

Benim emrimdedir sözler cümleler
Sokarım kalemi betonu deler
Benden ödüç alır tekmil şairler
Mecburdur dizeler emre girecek..

Çekseler araya siyahtan perde
Korku nedir bilmem erlik var serde
Ozanım..Herkesin yüreği bende
Birgün nasıl olsa herkes ölecek...

AMCA’DAN
mezitliali.blogspot.com/