Ne sen benim gördüklerimi
Ne ben,
Senin gördüklerini görürüm..
Doğanın perspektivinde
Şu uzayıp giden çam ağaçları var ya
Bir de,
Akşamın tualinde renklenmiş bulutlar
Sahipsiz bir hüzün bırakır içime.
..Ve göremem boşluğun mavisi
Yosun kokusu siner bakışlarıma
Bırakıp da gidemem
Emanet bir yemin gibi durur içimde
Senin görmediklerin..

Ben eski taş duvarlı şehirlerin
Ören yerlerinde
Binlerce yıl evvelinden
Nesli geçmiş bir canlı gibi
Sinmişken taşların kovuğuna
Sen, bir cadının dönüştürdüğü kurabağaydın.
Aslına prensestin
Ya da, Midas’ın ülkesinde
Garip bir tarla kuşu
Neden olmasın..
Milyon yıllık ruhlar değil mi dolaşan
Bedenlerimizde..

Birazdan gece olur
Işıkları yanar sokakların
Bir adamın bakışları düşer yere
Eğilip almaz..
Gelip geçenler
Hep takibindeyken gölgelerinin
Tutki, yapayalnızsın.
Zifiri karanlık pencerenin camları
Sessizlik, sessizce gireken kapıdan
Camlara yapışmış yarasalar
Ürpertir bütün organlarını..
Oysa korkudur yalnızca gördüğün
Gelip yüreğinin ortasına oturan..

Yalan
Gerçekte yaşadığımız
Ruhumuzda binlerce yılın kalıntısı
Belki de
Bir kelebek
İçimdeki çelişki
Ateş böcegi, bir timsah kimbilir..
Bu ruhumdaki ağırlık...

Ali SÖNMEZ