Gerçekse de üzüldüm değilse de üzüldüm.
Dostum ne güzel bir dil bu.Ustalık var hamurda belli.
Hazır girmişken lafa; ben de bir zaman küçük bir kuş almıştım.Sapsarı ufacık bir muhabbet kuşu.kanarya görünümü muhabbet diyordum ona.yavruydu ve uçamıyordu.hatta ötmeyi bile bilmiyordu.. Sonbahardı.evin içi geceleri epey bir serin oluyordu. kuşumla aynı odada uyuyorduk.
sabah uyandığımda onu büzüşmüş tünerken görünce içim acıyordu.
Bir gece yine yatacağım sırada baktım , büzüşmüş tünüyor.dedim ki gel bakalım güzel kuş.aldım elime.yattım yatağıma örttüm üzerimi.. onu da yorganın üzerine koydum.benim sıcaklığımla ve yorganın ısısıyla geceyi sıcak geçirsin diye..
Aklın yaşla ilgisi olmadığını o sabah uyanıp kuşumu ezilmiş olarak bulduğumda anladım.. 3 yıl oldu miniğimi kaybedeli..
Böyle birşey olabileceğini düşünemedim.. Düşünemedim ama sonraki 6 ay boyunca her akşam yatağa yatarken gözyaşlarımı da tutamadım.. Onun hakkını nasıl ödeyeceğimi, bunun hesabını nasıl vereceğimi düşünerek çok gece uykusuz geçti.. Minicikti daha..
O gün bu gündür eve hayvan almam.. çok istesem de alamam.
Velhasılı kelam acını anladığımı bilmeni istiyorum.. her ne kadar benimki benim kabahatimse de,neticede ikisi de artık yok..
selam ve saygılarımla..