mevsim kış gece ayaz dağ daş alaca
bir eşşek anırdı çıktım dalından ağaca.
leşciler ..açlar düşürdü eşşeği tuzağa.
köpek eti olsa yerler gitmezler uzağa.

kudurmuş kurtlar aldı kaptılar bir dilim
pusuda beklerken ben .namluda mermim
elim tetikte uyanıktı yorgun bu gözlerim
vah vah nasılda parçalandı kara eşşeğim

dal attım değdi kafasına beni duydular
korkuları yok lakin 3 adım geri durdular
baktılar sağa sola hep birden uludular
ziyafet çekip aç karınlarını doyurdular

sonra gördüm şerefsiz namert hain kurdu.
haykırdım ana avrat sülale o sesimi duydu
köpek , çakal yılanların bir ikisi kudurdu
şafak attı amma olan zavallı eşşeğe oldu.

ihtiyar kurt suçlamış her yerde çobanı
görünce deyneği fırladı yağladı tabanı
ortaya çıktı feli dalevere türlü yalanı
sırası gelmişken onunda taze avradını...

yılmaz bülbül ( divane)