ElisaElisa ‘’Hangi günün ardına sakladın güneşi Gittiğinden beri karanlık gökyüzüm.’’ Bütün hücrelerim seferidir tenine En umulmadık zamanlarda dayanıyorum kıyına Topla saçlarımı Toparla kırık yanlarımı. Ki ben acemi bir aşığım avuçlarında Sevgimin nadide gülü… Elisa ‘’Ateşli dudaklarınla yak tenimi, Güneş sıcaklığından, ay parlaklığından utansın sen gülerken…’’ Ey fikrime düşen en güzel sızı Bulutu ol gözlerimdeki bu yağmurun Ya yeniden yeşert beni sevginle Ya kaptır seline götür en bilinmezlere… Elisa ‘’Gül, gül toplasın yüreğim bahçelerinden Sen yine beni yeniden sev yüreğinin en derin yerinden.’’ An Birkaç katre anı sol cebimde Bir kaç kahkahan dudak aralarımda Deli deli tebessümlerim soğuk sert duvarlara Duvarlar sıcaklığını vermiyor Elisa… Elisa kızıl bir akşamın ufkundayım yapayalnız ve sen dolu Son cümlelere dokunurken sancın Derin ve kesik kesik nefes alışlarım Dolu dolu gözlerim biraz acemi biraz da tedirgin ve utangaç son sözlerin sol yanımda hala yangın yeri Bırak bu şiirde böyle bitsin sevgili… Kendine iyi bak diyeceğim ama Hâlâ kendinde misin bilmiyorum ama… |