Yitip giden iki isimsiz gencin kayıp ruhlarına ithaf olunur...

önce azgın dalgalarla boğuştular
sonra derin sulara gömüldü cansız bedenleri...

sevgiye aç’tılar onlar, su ise karın doyurmuyordu
soğuk kol geziyordu çıplak ayaklarında
günlerdir midelerine tek bir lokma girmemişti
ekmeğin kokusunu, etin tadını unutmuşlardı çoktan
sıcak bir yuva ise sadece hayâllerde kalmıştı
kader onaltı yaşındaydı hasret oniki...

birkaç yıl olmuştu ailelerini kaybedeli
ninesini, anasını, babasını her şeylerini
evleri yanmıştı tek odalı bir virane
onlar kurtulmuştu geriye!
ocakları sönmüştü, yakınları yoktu
ya da vardılar sonra onlarda gittiler
kader onaltı yaşındaydı hasret oniki...

aç kaldılar, susuz kaldılar sevgisiz kaldılar
yuvaları oldu köprü altları
kötü giden bir şeyler vardı
gitmeyen ise çok şey
minik yürekleri taşıyamadı bu yükü
ağır gelmişti bu yük
her geçen gün her geçen saat
biraz daha eziliyordu omuzları
aç kaldılar susuz kaldılar
ama sevgisiz kalamazlardı...

bir gün annesini rüyasında gördü, kader
kardeşine; ’annem bizi yanına çağırıyor’ dedi.
o gün hiç düşünmediler bile
belki içleri ürperdi o kadar
karar verdi iki kardeş
kavuşacaklardı artık
bitecekti bu hasret
hayatı tanımadan görmeden
okula bile gidemeyeceklerdi
belki hiç sevemeyecek
hiç âşık olamayacaklardı
sevmeden sevilmeden
ama tek bir vücut
yürekli ve mert
son bir defa ağladılar...

dalgalar onları çağırıyordu
bir dalga annesi oluyordu
bir dalga babası
el ele tutuştular...

önce azgın dalgalarla boğuştular
sonra derin sulara gömüldü cansız bedenleri
kader onaltı yaşındaydı hasret oniki...


Copyright © by ahd
www.alihakanduz.com
Seslendirme Tarihi: Mayıs-2005