ben babamı kırk yaşımda kaybettimBen babamı kırk yaşımda kaybettim Bir eylül gecesiydi Kanadı kırık kırk kırlangıç uçtu genzimden Ağlayamadım Gidemedim , koklayamadım avuçlarını Gidemedim , çok uzaktaydım babamdan ve denizden... Tozlu düşlerime sığındım çaresiz Elimden tutan bir el gördüm puslu camlar ötesinde Sırtıma dağ,destanıma kahraman Bilemedim kırk yıllık hayal gördüm Kendimi ağlamaya meyyal gördüm Ağlayamadım Bir ah çektim derinden Ordular kurdum zihnimde,süvariler ,piyadeler Bombaladım tüm mevzilerini ayrılıkların Esir ettim firari yakamozları , Sırdaş bildim yıldızları Yolladığım tüm şifreli telgraflar çözüldü Mors alfabesi terketti beni ilk önce Sonra sen baba Sonra sen gidince Ağlayamadım Sol yanımda bir sızı yeşerdi ince ince Farzımuhal |