Saldırgan Gölgem Gibi Yalnızlıkiçime akan yaş süzülürken yüreğime bin bir parçaya bölünüyor tutunmalarımdaki tırnaklar kırmızıya boyanıyor ellerim çaresizlik girdabında kırgınlığım ne çığlığım ulaşıyor ne de çırpınışım ay göstermiyor yüzünü denize büyücü çingene olmuş sanki gece kara yağız bir çeribaşı sarıyor çıplaklığımı canımı yakıyor acı kalaylıyor tenime soğuk terimde akıyor siyahlar -bir düş mü bu yaşananlar- yarasalar çürük yaprak ağızlarında sarhoş naraları atmakta kör bakışlarda ve sabahın ilk ışıklarıyla bakıyorum alkol kokulu saçlarımı düzeltiyorum aynanın yıpranmış ışıltısında yağmurda yürümeliyim şimdi ıslanmalıyım sırılsıklam saldırgan gölgemdeki yalnızlığa inat çıkartmalıyım üzerimdeki çingene geceyi... Figen Yarar |