1. NE DİYEYİM!

sana bir şey anlatmıyorsa
domatesin kızarması
buğusu tüten ekmek
ve kıvırcık kuzular

sana bir şey anlatmıyorsa
şırıl şırıl akarken sular
yakasında kır çiçeğiyle
gömülüp anasının bağrına ağlayan asker

sana bir şey anlatmıyorsa
bayram sabahlarını
yeni giysilerden yoksun
boynu bükük karşılayan çocuklar

ne diyeyim arkadaş
değilsin bu toprağın insanı

2. GENE SEN

bir bebek kurşunlansa
minicik kalbinden
sen ağlarsın

selvi boylu bir kıza
bir oğlana kıyılsa
sen ağlarsın

toprak damlı bir evde
ağıtlar yakılsa
sen ağlarsın

yaz vurulsa
güz vurulsa
söz vurulsa sen

hüzün ülkesi gözlerden
akıp gelen gözyaşısın
ruhsal titreşimlerden

dopdolu hasret taşıyan
o gemisin işte
dalgakıranlar içinden

dağın taşın
kurdun kuşun
umudusun sen

3. RUMUZUN

a.
şarkısız bırakılmış
bir ülkenin
kızısın sen

özgürlüğümü damgalarım
alabilsen
pasaportuna

bıçaklanmış
bâdem dalı
çığ altında
kalmış umut
parçalanmış
bir yüz
görsen
dokursun

uğraşın: keder dokumak
acının tezgâhında
b.
vah benim
çiğdemli ihtilâller
tertipleyen sevgilim

sevişlerle süslemek
alnının sâhilini
parıltılarla

gözlerinin hülyâsına
harlanmış
sansürsüz bir öpücük
kondurmak isterdim

haram kılınmış
aşkların da
c.
rumuzun
rumuzun nasıl
rumuzun nasıl ertelendi

hangi labirentlerden geçtin
hüzün tapınağına?

4. SAKINMA!

paldır-küldür sökülünce şafak
göklerin ulu karnından
sakınma n’olur!
“çağının kurduğu darağaçlarından”*
utanç heykelleri yapıver bana

(*): Dize, Hüseyin Düz’ün bir şiirinden.

5. BEKLEYECEKTİM

sözde, dağlara çekilmiş o sevincin koyağında bekleyecektin beni
bir öpüş sağnağında bekleyecektin
kalacaktın karanfil tûfanı altında
yas tutmak nedir, bilmeyecektin
ince kibar parmaklarından serçeler
senden bana doğru bir akıntıyı başlatacaktı

kaç kez daha yalnızlıktan yanmakla yükümlüyüm?