Ben İnsanım...- Ben insanım, yine geldim; yine giderim elbette Şimdilik bir garip ozan, bir “Yavuz Doğan” dediler… - Başı bozuk kâinatın “Dünya” denen yapısında Toprak ana kisvesine büründüm, “ıslan” dediler. Zülfikâr olup göründüm ol Hayber’in kapısında İsmimi Ali bilerek, namıma “Aslan” dediler. Levh-i Mahfuz kelâmını hem görüp hem okuyarak Tapduk Emre dergâhında Yunus’la aşk dokuyarak Hallacıyken, Enel Hakkın kerametine uyarak Hem yüzüldüm diri diri, hem artık “uslan” dediler. “Fatih” oldum, yine geldim; ismimi bin yıl andılar Ben “Yediler”le uyurken, hiç uyanmadım sandılar Sonra benlik denen suçun günahıyla yıkandılar “Keyfine bak insanoğlu, arkana yaslan” dediler. Yağmur yağarken inceden, sevda ile filizlenip Kırkların darına girdim gölgelerinde gizlenip. “İnsan-ı Kâmil” örsünde “Ben” çeliğiyle “Biz”lenip Bileylendim, “Nesimi’nin külünde paslan” dediler. Kefenin cebi yok diye, sevdayı da hiçe sayıp Unuttular erdemi de, ne ar kaldı ne de ayıp. Bir yanlışa sığınarak, bütün sözlerinden cayıp “Var mı verdiği nefesi bir daha alan?” dediler. Oysa insan denen cevher, hem dünde hem bugündedir Bir nefes var, en son çıkar; ömür denen sürgündedir Bil ki hayat, ne parada, ne şanda ne de ündedir Dedim ama, duymadılar; “ne var ki kalan?” dediler. Kalan olsa, gökyüzünde yıldız kadar çoktu nefes Gördüklerinden fazladır, dünya denen küçük kafes. Çünkü artık kulağına “Gel” diyorken soğuk bir ses Gidenler en son anında, “ömür de yalan” dediler. 07.05.2008 Beylikdüzü |
Yeniden okumak çok güzeldi gerçekten şiiri
Ozanım ...
Her daim bir duâ ile
Şiirle kalınız daimâ
Saygımla
.
YAŞAYANKELİME tarafından 4/17/2017 5:39:37 PM zamanında düzenlenmiştir.