ZAMAN AYLARDAN EYLÜL
Zaman aylardan Eylül, mevsim ise sonbahar
Bir alev sarılmakta sararmış yaralara Acıdan yorgun yürek bağlanır karalara Dönüşsüz diyarlara doğru uçuyorsa yar Tek yürek oldukların uzaklara giderken Zelzele sarsar birden yaslandığın dağını İçinde hissedersin dağların yandığını Yıllarca ellerini tuttuğun terk ederken Bir bir düşer dalından sarardıkça yapraklar Sevdiklerin yanından uzaklaşırlar bir bir Gittiğin tek adresin oluyorsa bir kabir Bekliyordur bağrını açmış kara topraklar Sanma ki beden soğur toprak sarıldığında Çok zordur yalnızlığın alevlerinde yanmak Çok zordur sensizliğin sabahına uyanmak Tarumar oluyor can, candan ayrıldığında Coşari, çekilmiyor kahrı artık yokuşun Biliyorum çalacak kapımızı ansızın Hasretin düştüğü an düşer kalbine hüzün Kanatlanıp uçarken yüreğindeki kuşun İbrahim COŞAR |
Selam ve saygılarımla.