GECESEFASI
Temmuz akşamlarının büyüsünde insanlar
Çözümleri olmayan bilmece yalnızlığım Karanlıklar içinde hissedilen o anlar Büyüdükçe büyüyor her gece yalnızlığım Yorgun yüreğe acı verdikçe heyecanlar Elimde olmayınca İsa’nın kutsal tası Gurbet, hasret çekene cehennemi diyardır Gözlerimin önünde zor bir yol haritası Yâre varan yolların sonunda bir yar vardır Benim gibi boynunu büker gecesefası Sessizlik kaplayınca sahili boydan boya Dalganın suskunluğu yüreğimi yakıyor Kuru kuru ağlarken gözlerim doya doya Derin karanlık beni kendisine çekiyor Uyku basar ruhuma dalgayı saya saya Yorgun kalbime dilin attığı yağlı kurşun Kırılan bir yüreği paramparça eden söz Orman yangınlarında alazlanmış bir kuşun Kanatlarını yaktı hasret denilen bir köz Mümkünatı yok imiş yangından kurtuluşun Karadeniz ufkunda kızıl bir gün batımı Talarken gözlerimi, ruhuma efkâr basar. Selam-sabahı kesen yardan irtibatımı Sağlayan seher yeli kulağıma fısıldar, Cananın yüreğinde yaşanan vefatımı. 11.07.2024/Samsun İbrahim COŞAR |