Tut elimden bırakma sensiz olmam diyorsun
Elimde değil ömür hakka niyet ölüm var
Gidersen beni götür yanlız kalmam diyorsun
Tek kişilik bir gidiş ölüm denen zulüm var

Heybemde sevdam saklı sen soluyor nefesim
Yad etsem sensizliği sızlıyor sol kafesim
Olmasan otağımda öylesine bekesim
Emri vuku olunca verilecek talim var

Yâr ister elbet insan Leyla’yla Şirin gibi
Gözlerinin bebeği retina irin gibi
Sinesinde kelamı meali derin gibi
Döşümde büyüttüğüm hak tecelli gülüm var

Vurunca hazan yeli dökülür tüm yapraklar
Ölünce üzerime örtünecek topraklar
Ağlarsan gözlerini bez parçaları paklar
Ardımda üzülecek tutunduğum dalım var

Dünya gerçek kul fani gidişler aynı yöne
Alnıma yazılanla öyle geldim bu güne
Muhtaç olur her insan hasretle geçen düne
Azrail’in bildiği bin bir türlü çalım var

Kimse gitmek istemez vuslata ermek varken
Sevdiği o kişiye saadet vermek varken
İki dünya arası vakti nefesten derken
Her cana ayrı vakit ayrı,ayrı ilim var
*
Mehmet Kılıçel