Diljin Kovexi
Diljin
Diljin ölmüş dediler Bardak kırıldı, kazak yırtıldı der gibi.. Cümleler yetim, mısralar öksüz kaldı.. Ölüm sana yakışmadı gülüşü kırık çocuk. Oyyy yüreği yaralı mısrası kurşun, kalemi isyan yaprağı gökyüzü, Daha turuncu portakal yiyecektin. Sen ki gelen sesleri odana misafir eden, Yağmurun ağlaya ağlaya doğurduğu yürek , Geceyi yırtıp güneşin kucağına bırakan yıldız, Lakrimal kesesine hüznü dolduran damla, Mısrasına dokunan parmak, Şiirle ayağa kalkan gövde, Ölüm sana yakışmadı ! Masasından seslenen çığlık, Sözcüklere topuk takan yaprak , Cümleyi Can evinden kanatan kalem, Kibri çiğneyen diş, Yüreği kırık Adam.. Şiire uçurtma gibi dokunan, Harflere kanat takan Gözümüzden yüreğimize tırmanan ses, Gittigin yer yüreğin kadar güzel olsun Diljin Kovexi.. Zin V. |
................................. Saygı ve selamlar..