Niye suskun böyle, şarkılar sessiz
İçimde fırtına, durdu mu dersin
Ruhum daralıyor, kaldım nefessiz
Sevdamı hüzünler, vurdu mu dersin

Gönül biliyorsun, her bir anını
Ağlatma cananı, bul dermanını
Ayrılık sararken, dört bir yanını
O yar “neden” diye sordu mu dersin

Özlem çiçekleri, ne kadar yersiz
Hepsi de sevgiden, aşktan esersiz
Gizlice, sessizce, bizden habersiz
Kader ağlarını, ördü mü dersin

Değişir mi söyle, kalbin nasibi
Gönül Kâbe’sidir, aşkın mihrabı
Yürekte alevler, bir volkan gibi
Felek yanışımı, gördü mü dersin

Dertli nehir gibi, ummana akıp
Dualar ederek, derdimi çekip
Sevgili günlerce, yoluma bakıp
Yeniden hayaller, kurdu mu dersin

En uzun ağıtlar, şimdi dildedir
Feryat yükselmişse, bülbül güldedir
Ben bittim, tükendim, yar ne haldedir
Bu sevda, onu da, yordu mu dersin

Gözler pencere de, yola bakıyor
Sonra damla damla, yaşlar akıyor
Her seven mutlaka, özlem çekiyor
Hasretlik sevenin, derdi mi dersin

Lüzumsuz sebebi, sen biliyorsun
Şarkılar susunca, üzülüyorsun
Sonunda da yalnız, sen kalıyorsun
Bu sana bir fikir, verdi mi dersin

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ