Kelimeleri olmalı insanın
Özgürce söyleyebileceği
Dökebileceği içindekileri
Haykırabileceği
Her şeyi arkada bırakacak bir cesareti
Nefes alacak bir heyecanı olmalı insanın
Yaşayabileceği ne kadar varsa ömrü
O kadar huzurla alıp vereceği
Ummanlar kadar geniş
Gökyüzü kadar bitmez bitirilmez
Bir gönlü olmalı ayrıca
Kimsenin daraltamayacağı
Kıramayacağı
Yaşartamayacağı gözleri olmalı
Mutluluk akmalı gözlerinden insanın
Ne çekerse çeksin hayata dair
Bir nefes bir bakış bitirebilmeli hepsini
Ama…
En çok da…
Elma koklayan bir bebeği görmemeli babalar
Her uzvu ayrı bir moloza saklanmış çocukları seyretmemeli kimse
Haykıracak gücünü kimse kaybetmemeli
Aylan aylan yürüyen çocuklar
Botsutluktan mıdır bilinmez
Karaya, kamuflajlı bir asker abinin kucağına düşmemeli
Yıkılmış bir binadan
Ne yapacağına karar verememiş bir ümran çıkmamalı
Aslında…
Binalar çocukların üstüne yıkılmamalı
Böyle inşa etmeli müteahhitler
O demirler esnemeli
Gürültü kopunca dışarıda
Çocuklara kucak açmalı
Birilerini zengin eden beton yığınları
Cesedine ulaştığı için sevinmemeli babalar çocuklarının
Bu olmaz olasıca dünya böyle olmamalı
Gerekirse biz bile olmamalıyız
Ama çocuklarına kimse dokunmamalı
Adını söylemeye doyamayan bir baba
Kızının hazin ve söylenemez sonunu duymamalı
Onu evlatsız bırakanı cehenneme göndermek zorunda kalmamalı
O kopası uçkurlar bari çocuklara çözülmemeli
Sapıklığa bile ad konmalı
Allah belanızı versin hepinizin!
Bir adama bunlar söylettirilmemeli
Uluslararasız, İsviçresiz Amerikasız İsrailsiz her şeysiz….
Ne yapılmalıysa
Adına ne denmeliyse
Saklandığı yerden çıkarılmalı o adalet denen bilinmez şey
Anneler çeyiz yapmalı
Babalar dua etmeli
Lan hala anlamadınız mı?
Cehennemin dibine gitmelisiniz hepiniz
Ama hiçbir çocuk böyle ölmemeli
Şairin dediği gibi
Olacak olduğunda ölümden olmalı insanın şikayeti
16,08,17