Küsemezsin nefretine,
Sövemezsin kaderine ve ölemezsin.
En ölmen gerektiğinde.
Yutkunursun çaresizce.
Ama aklının bir köşesinde vardır bir çare,
Kendi tükürüğünde boğulana kadar yutkunmamak elbette.
Ve seveceksin illaki ölümüne.
Kıskanacak hayat bile.
Öyle bir kızgın ki hayat bize,
Mutlu etmeyecek bizi, sevsek de.
Bir köşede hep ağlayacak, bekleyecek ve belkide,
Öleceğiz.
Ölmeyeceğiz tabi, hayat yapar mı bunu bize.
Ölene kadar süründürecek sadece.
Yalnız kalacağız.
Öyle bir yalnız kalacağız ki,
Bir tek sigara bile olmayacak cebimizde.
Saçımızı derimize sarıp içeceğiz belki de.
Belkide soğuk duvarları, hiç dokunamadığımız sevdiğimizin,
Sıcak teni zannedip okşayacağız.
Ve dostlar öyle bir yarimiz olacak ki,
Biran önce kavuşmak isteyeceğiz.
Benim sadık yarim kara topraktır.