Hera
Saçlarım yalnızlık kokuyor benim
Affet Seni öldüren gözler bana aitti Ama bilirsin Insanlar kendilerine sarılamazlar hera Bileklerimdeki kesiklere kolonya bas Ve yarabandı yapıştır yüreğimde ki kanayan yaraya Tanrı Bütün kara bulutları omuzlarıma indiriyor Ve kör makasıyla yırtıyor canımı Ve ete kemiğe bürüdüğü tenimi toprağa geri veriyor hera Hadi Avuçlarında can veren ruhuma soluk ol Ve tanrının tufanından kurtar bedenimi Çünkü bu dünya Kavmini yanlış topraklarda heba edebilecek kadar kötü bir yer artık Ve herkes Kendini gerçek bir öyküde bulamadan Anlamsızlaşarak yaşamakta |
Bir ağustos yağmuru gibi..
Ne güzel'sin şiir...