Teselli verme bana çıkarken çek kapıyı
Gideceksen git artık dost kalmaya gerek yok
Yoksul damım başıma yıkarken çek kapyı
Mutluluklar dileyip bağrıma saplama ok

Git yalvarırım n’olur hiç hatırın kalmasın
Tek kelama muhtaç et içim huzur bulmasın
Kurduğum tüm düşlerde neşe sevinç olmasın
Öylesine bir git ki canımı derinden yak

Neylesin dünyalığı sancılı yatsa aşık
Cehennem közlerinde yanarak olur maşuk
Mabedimde yanmasın bundan sonra tek ışık
Varını al yanına hemen hayatımdan çık

Ruhum sancıya yatsın camlar kör duvar sağır
Kop içinden avazın çıkıncaya dek bağır
Korkulara gebe kal istersen dokuz doğur
Müstehaktır ruhuma bütün kötülükler hak

Ne fark eder ki şimdi zar atsam şeşe beşe
Her halükarda yine geleceğim düşeşe
Kapattım bilesin o sol defteri güneşe
Sevda denen sayfayı zifir ayazında yak

Enkaz bırak geriye konuşsun seni alem
Gümüş deftere işle çoşarak yazsın kalem
Romanın adı olsun senden çektiğim çilem
İbret diye okusun geçmişe mevcut firak
*
Mehmet Kılıçel