Yokluğunu sardım yüreğimin tabakasına
Duman oldum, kanadım
Sigaranın küllerinde savruldum
Bırakıp gitmelerin
Ardına hiç bakmadan…

Yıldız kümeleriydin kayıp giden
Suskunluklarımdı buluşan isyanla
Günlerce ağlamalar birikti
Bir bilsen kaç geceler sensiz
Ve yıldızlar ektim ruhumda ki yaşanmamış baharlara…

Konuştum ayla, yıldızla
Milyonlarca kere seslendim
Çığlıklarım sustu yağan yağmurlarla
Koptu sevda sazımın telleri
Dağıldım hazan da
Yıllarca avutulmuşluğun izinde
Sensizlikte sensizliği öğreneceğim…

Masmavi bir gökyüzü serecektim
Ruhunun derinliklerine
Yüreğim kadar büyük saadetler sunacaktım hayatına
Sular beni çekince derinliklerine
Kuyuların içinden duyulmayacaktı sesim
Avuçlarımda saklıydı kalbin
Yaban gülüşlerden kurtararak senli bir hayatı yaşayacaktım
Sürgit düşlerimde…

Yoksun artık, masallarda ki aşklar gibi
Mecnun gibi, Kerem gibi, Ferhat gibi
Bir bilsen ne denli özlediğimi
Aşkım küllenir
Kabuk bağlayan yaralarda…

Yine sabahlar gülümseyecek
Seni hatırlatacak inadına
Odamın duvarlarında sen kokacaksın
Senli günlerde deneyecektim mutluluğu
Anıları yaşatacaktım
Huzur koylarına her şafakta kürek çekerek…

İçimin ışıltılarıyla yağmurlar dileyecektim
Kirlenmiş duyguları yıkamak için berrak sularda
Beyaz sayfalara seni, rüzgarın hüznünü yazacaktım
Çırpındıkça seni hatırlatacak bana…
Utangaç gecelere hüzünlü gözyaşlarımı sildim
Ağlardı gönül kapılarım ızdıraptan
Sakladım öfkelerimi denizin derinliklerine
Çekerken ışıldadı gözler
Sevda ağlarını…

Yorgun yaşamaktı hayatın kıyılarında
Sen uzak bir yalnızlık ateşinin etrafında dans ederken
Avuçlarında ki alevleri
Yüreğimde ki acıları
Asi dalgaların kollarına bırakarak
Tüketilmiş düşlerde bir tek senin için
Kanardı kalbim...

Dudağımda ki sızı inerdi yüreğime
İmkansızlığın sessiz iniltisiyle…
Ve gönlüme hapseder zincirlerdim
Sarardım tabakaya yokluğunu
Son sigaramı sen-sen diye…
HALİSE TEKBAŞ