İÇİMDE RENKLER YANAR
I
İçimde renkler yanar dışında karanlıklar Mahşeri kalabalık banaysa yalnızlıklar Nedamet neye yarar kırılınca gönüller Al yeşil bahar olsa kızıl açar ak güller Ruhumda bir anafor tetiklerden depremi Dünün yeni yetmesi duman eder çehremi Efkârlı dağ bulutu gelir başıma konar Gözyaşı rahmetiyle hüzün suları sunar Ses vermeyen vadiler bunaltır hançeremi İçimde renkler yanar doğan güneş çare mi? II Bu hali pür melalim hüzünlerden kırılgan Gözlerim ufka bakar şafaklardan vurulgan Umduklarımdan hançer düşmanlardan yaralı Sanki avcı oklamış bu dağların maralı Kuytu orman ucunda açmayan gül misali Yüreğinden su sızan yaban ağaç timsali Zannetme ki ey zahit! Dünya cennet cehennem O’nun aşkı olmazsa inan ölürüz her dem Gece çökmüşe benzer yüreğimde pâre mi? İçimde renkler yanar gözlerim biçare mi? III Ne bir hüzünden beri ne bir umuda bakış Renk yangını içinde yanış aşkıyla yakış Yaşamak kader ile acep sığar mı ömre? Dış âlemin arzusu içime giren telaş Madem ölüm yanımda dur biraz yavaş yavaş Ne para ne mülkteyim olmazsa bir gülücük Bütün dünyaya bedel gözleri gülen küçük Korlandıkça yanıyor yüreğimde hare mi? İçimde renkler yanar mutluluğa çare mi? IV İçimde renkler yanar şavkı vurur yüzüme Fatiha ferahlığı yayılırken sözüme Bilirim ki her çare O’nun sonsuz kudreti İmtihan dünyasında belki buda hikmeti Uzak durma ey canan! Bu ateş seni yakmaz Hakiki dost olansa böyle uzaktan bakmaz Anladım ki ey Rabbim! Çare yalnız sendenmiş Gerisi hep nafile bırakıp da gidenmiş Maden çare sunmazsın elleme bu yâremi İçimde renkler yanar her hüzünkar çare mi? 31.07.2017 |
Duygu dolu güzel dizelerdi
Kurtlarım