Dağlarda koyunu gün boyu yaydı
Yitiği var mıydı gözüyle saydı
Yıldızlar parlaktı ay dolunaydı
Düzlüğe sürüyü yatırdı çoban

Önce kulak verdi dağı dinledi
Dünyada tek dostu onu anladı
Üfledi derdini kaval inledi
Ardıcın dibine oturdu çoban

Ardıçlı dağların çamlı belleri
Tanrı niye çoban eder kulları
Acılı acısız geçen yılları
Gözünün önüne getirdi çoban

Vatan borcu kutsal böyle buyruldu
Devletin emri var ona duyuruldu
Ömründe köyünden ilk kez ayrıldı
Askerliği Muş da bitirdi çoban

Bir kızı çok sevdi kalbine gömdü
Kendine özeldi çayında demdi
Elif’i nergizdi güldü çiğdemdi
Sevgisin büyüttü yetirdi çoban

Elif beyaz giymiş ata binmişti
Anası eli boş geri dönmüştü
O gece sürüye kurtlar inmişti
Orada aklını yitirdi çoban

Babasın görmedi anası duldu
Başlık veremezdi fukara kuldu
Eliyle kalbinin yerini buldu
Çıkardı hançeri batırdı çoban

Hey gidi yayılmış tımar sız dağlar
Sevgisiz duygusuz umarsız dağlar

Z İ Y A A C A R
30.07.2017/KONYA