kaç kez okudum bir bilsen ve gözlerim akışkan bir sıvının içinde..astiğmat bakışlarla kalabalıkların içersinde flu bir leke gibi...kaç kez okudum..görkemli tarihini okur gibi insan oğlunun..hepsi bu ve herşey bu kadar mı diye..kimi arıyordum avuç içlerimdeki kader çizgilerinde? ışıkları takip edip sonunu bulabilir miydim tünelin..

boğulmak ne demek?

ve ben ki sevgili;
içime çekiyordum/için gibi yanıklarından arta kalan dumanları ve bekledim küle dönüşünceye kadar duraklarımda ki yürümüyordum hayır kaçıyordum senin sığınaklarına/sığ...bir nefes daha belki sonrası mavi tüm bulutların..ve ben yolumu kaybettim/sensiz ve sessiz içimde büyümeyen çocuklarla...


(...)

son yaz(g)ı nasıl yazılırdı suya
muallekken parmak uçların aşka..

taş ol ve don şimdi!
dedi...
dondum..

gel üzerime daha çok
küfürlü sözlerinle
ve gözlerinle yürü
açarak kollarını
tüm bedeni saran
ortasından ateşin
ve beni yakmaya hevesli
bir tılsımı tutarak
gerdanında...

paramparçayım şimdi
bir bayram arifesi
payıma düşeni alarak
bölünerek ikiye

gel!

üzerime, saçarak hışımlı sözlerini
ki kalamam geriye
bırakmamalısın bu yüzden
çokça gerçek bir sözü...

tırmanıyoruz şimdi
merdiven boşluklarına
basamak basamak
bağır,çağır ve küfret
aksın parmak uçlarındaki nefret

-bunu neden yaptın-ne yaptın diye-

ve yüreğine dayadığın merdivenlerle
tırman geride bıraktığın her acınla

gel!

üzerime gel..daha çok..
bir taş oldum
çekerek avuç içlerimi derinlerinden
bir daha hiç aralanmayacak
perde/lerin arkasından
eksik hacimler
derin boşluklar
boğulan denizler
batan karalar

gel!

üzerime daha çok
sabah ayazlarını
ve gözlerini mağrur
çekip üzerime bir jilet gibi
sürt tenime ve yürüsün kan
yüreğime...

gel!

üzerime daha çok
saçlarınla tel tel
ve sözlerinle kırık
kipriklerin dökülürken bebeklerinden
g-özlerinin
surelerin ve suretlerinle
devrilen putlarınla
umutlarınla flu
kimler ve kinler biriktirmiş
tüm içlerinle ki
havada asılı kalıyorum
bir taş olarak
muallakken parmak
uçların aşka...


(...)