paranoyak şiir
akşamdan kurduğumuzu sandığımız hayat
vaktinde çalmadı... bütün masallar muhalifti sevdaya, bastığımız bütün tahtalar sakat... neredeyse kimsecikler yoktu pencereden baktığımda... bir gökyüzü kalmıştı bir deniz bir de gözlerin... |