Hayalim bir gerçek gibi benimdi
Bir çift kara lastik benim neşemdi
O günlerde sabır benim tezimdi
Doyamadan bitti şu çocukluğum...

Kömüşleri güttüm daim merada
Fakirlik diz boyu bizim orada
Kimi zaman evde kimi harmanda
Doyamadan bitti şu çocukluğum...

Ahşaptan yapılmış bizim evimiz
Ocaklıkta yanar çalı çırpımız
Kışları soğukta donar elimiz
Doyamadan bitti şu çocukluğum...

Çırayla ışırdı gece evimiz
Yoktu elimizde bir fenerimiz
Mutluyduk yinede o gün hepimiz
Doyamadan bitti şu çocukluğum...

Sokakta oynardık her gün oyunu
Yaylada güderdik kuzu koyunu
Kendimiz çözerdik her tür sorunu
Doyamadan bitti şu çocukluğum...

Kargıdan gelirdi leblebi üzüm
Çerçici gelince kalırdı gözüm
Bir avuç üzüme gülerdi yüzüm
Doyamadan bitti şu çocukluğum...

Televizyon yoktu bakardık yüze
Kötü söz gelmezdi karşılık söze
Beraberlik vardı kalmazdık güze
Doyamadan bitti şu çocukluğum..

Ocak’ta kaynardı üç öğün çorba
Bazen dene bazen sade tarhana
Yanında olunca sıcak bazlama
Doyamadan bitti şu çocukluğum...

Harmanı sürerdi babam dövenle
Binerdim üstüne bende sürenle
Harmanı aktardım elde dirgenle
Doyamadan bitti şu çocukluğum...

Yetmezdi kışları herkildeki un
Babamı alırdı telaş her öğün
Ekmeksiz sofrada olmazki düğün
Doyamadan bitti şu çocukluğum...

Heyecan sarardı bayram gelince
Bayram namazını kılıp gelince
Kuruş ile birde harçlık alınca
Doyamadan bitti şu çocukluğum...

Bir siyah önlükle okul bitirdim
Yokluğun içinde hayel yitirdim
Yılmadım ekmeğe aşa sevindim
Doyamadan bitti şu çocukluğum...

Dağda kabuk soyar çalışırdık hep
Tek geçim kaynağı bu iş idi hep
Kapımızda vardı sadece merkep
Doyamadan bitti şu çocukluğum...

Tarladan toplardık yeşil nohutu
Daldan koparırdık elma armudu
Giymesekte yeni göynek pantulu
Doyamadan bitti şu çocukluğum...

Yaylanın yolları iniş çıkışlı
Her günün akşamı zorlu varıştı
Bu nasıl bir hayat nasıl yarıştı
Doyamadan bitti şu çocukluğum...

Çok küçükken geldim ben İstanbul’a
Tüm yükü bu şehrin bindi omzuma
Dönermiyim bir gün ana yurduma
Doyamadan bitti şu çocukluğum...

Gurbetin asfaltı yakar ayağı
Özlüyorum gayrı doğduğum ırağı
Bendim bu gurbetin garip çırağı
Doyamadan bitti şu çocukluğum...

Dindari/Osman Dindar/İst.16.07.2017