KAÇINILMAZ SON
Vade tamam olup ömür bitince,
Bir adım fazladan atılamazmış. Dostlar da zamanla göçüp gidince, Anladık ki ondan kaçılamazmış. Ölümü hepimiz biliriz ama. Unutmak isteriz belki yıllarca. Ansızın geldi mi bir de yakına, Gördük ki yabana atılamazmış. Kimi hasta düşüp onu beklerken, Dolmaz ki vadesi derdin’ çekerken. Kimi can borcumu veremem derken, Gelir ki Azrail ekilemezmiş. Yazında, güzünde, belki kışında, Bilinmez, acaba hangi yaşında? Bırakıp gidince arkadaşında, Gittiğin o yol ki dönülemezmiş. Arkadan ağıtlar yakılsa bile, Cevap vermez giden gelip de dile. O anda söylenen hiçbir kelime, Meğerki oradan duyulamazmış. Bu dünya var olmuş o günden beri, Özlermiş kalanlar, hep gidenleri. Ne zaman ki gelir bir gün sesleri, O günden önce ki görülemezmiş. |