Bu konuda hepimizin hikayesi aynıdır. Allah, cümlemizi sıratı müstakimden(doğru yoldan) ayırmasın. Daha önce gönül fırınımda pişmeye bıraktığım ve bugün ise olgunlaştığını düşünerek takdirlerinize sunduğum yeni bir şiir oldu...

İnsan doğar içi dışı temizdir
Şeytan göz kestirir göze semizdir
Bilinmez ki hayat bizim nemizdir
Bilen büyüklere sorman gerekir.

İlk tanınan büyük, anadır ana
Bütün ilgi sevgi hep ondan yana
Kazanırsan onu ne mutlu sana
Ana sevgisini dermen gerekir.

Baba sever amma, o hep kenarda
Sıra dağdır, evlat kalırsa darda
Gölgesi ağırdır, hep o ayarda
Saygıyı önüne sermen gerekir.

Nefsin mertebesi dörttür denilir
Emmare, levvame zaten bilinir
İlham alıp mutmainde gülünür
Nefis zincirini kırman gerekir.

Daha nice yollar var ki gidene
Rad(z)iye merd(z)iye sabır edene
Nefsi kâmile’ye gitmeyi dene
Dünya ya dair’i, dürmen gerekir.

Allah’ın sevgisi edeple başlar
Edep, hizmet, himmet sıralı taşlar
Kalp gönüle döner dökülür yaşlar
İrfan mektebine girmen gerekir.

Kolay değil Hak yol, dikenli yollar
Ahtapottur sanki nefsâni kollar
Yolun büyükleri dervişi kollar
Bir pîrin elinden ferman gerekir.

Yunus, değil amel odunun bile
Eğrisini almaz ne büyük çile
Nefsine eziyet kolaydır dile
Sabredecek gönle, derman gerekir.

Behlül ders verirsin, senin halin ne
Şükür mü isyan mı senin dilin ne
Sevgi mi nefret mi senin yolun ne
Bu yolda kararı vermen gerekir.
20.07.2017

Mustafa Zincirkıran