Efendim ilçeleri ve merkezinde tam yirmi yedi yıl Kahramanmaraş ilinde 2014 yılına kadar görev yapmıştım. Maraş’a iyice alışmış olduğumuz için halen tarhana firiği kokusu burnumda tüter, "N’otiyn ede? N’otiym ede hem ot atiym hemıde oruç tutiym" gibi tatlı şivesi kulaklarımı çınlatmaktadır. Ama Bayram veya cenaze/düğün gibi vesilelerle memlekete gittiğimizde daima bir sitem duyuyorduk hısım akrabalardan:"Niye hala memlekete/Adana’ya gelmiyoruz?" diye. Orda herkesle gülüş cümbüş ama Maraş’a tekrar dönünce hafif bir sarsıntı geçiriyorduk bir kaç günlüğüne... Ama sonra tekrar eski halimize dönüyorduk. Maraşa o kadar alışmıştık ki diyelim memlekete döndük ama orada da garibiz. Çünkü tam yirmi yedi yıl gibi bir ömür denilecek uzun bir zaman geçmişti bu kadim şehirde. O günkü duygularımı dile getirmiştim. Sizinle paylaşmak istedim.

Herkes ile dostuz mutluyuz böyle
Haşır neşir olduk kasaba köyle
Yirmi yıl kolay mı anlatsam şöyle
Bu şehir çok güzel, iyidir lâkin
Gurbetteki Bayramları olmasa.

Baharları tatlı yazları serin
Memleketi gibi olmuyor yerin
Arife günleri ne yapsam derim
Bu şehir çok güzel, iyidir lâkin
Gurbetteki bayramları olmasa.

Pınarbaşı, kılavuzlu akdere
Her esnafla terzi berbere
Gün geçtikçe alışılır her yere
Bu şehir çok güzel, iyidir lâkin
Gurbetteki bayramları olmasa.

Hasbıhal ederken çaylar içilir
Çöreklerin yumuşağı seçilir
Taze firik için çiğler açılır
Bu şehir çok güzel, iyidir lâkin
Gurbetteki bayramları olmasa.

Zaman olur bizim köye giderim
Köyden çok ayrıyım yalnız n’ederim
Canlı ya da cansız bir gün giderim
Bu şehir çok güzel, iyidir lâkin
Gurbetteki bayramları olmasa.

Anlattım Maraş’ı birazcık size
Gören duyan bilir söz düşmez bize
Behlül bazen böyle çıkıyor yüze
Bu şehir çok güzel, iyidir lâkin
Gurbetteki bayramları olmasa.

14.07.2009
Mustafa Zincirkıran