ÖMÜR ÖZLE
Kaç sonbahar eder yokluğun ?
Ben varlığına yoksulum. Yokluğuna aciz kaldığım gibi; Bitik... Birikmiş ağlamalar yığınla. Son olan vakitlerde, Son defa resmetti gözlerim yüzünü Hatırımda birikmiş silüetlerin yığınla. Hepsinin mizacı başka başka Tebessüm, kahkaha, özlem... Sonra her vakitler ben; Sessiz hıçkırıklar edindim. Gizlice, usuldan haykırdım Ömür Özle, Ömür Özle.... |