KARADENİZ'İN KIZISenin geldiğin yerlerde, rüzgârlar sert eser, bilirim Ve bulutlar, bereket yağdırır, umut yağdırır Rengini çay bahçelerinden almış gözlerin gibi... Çam ormanlarının kokusu sinmiş saçlarına, Yüreğin, o yörenin dağlarınca yüce Ve dudaklarında kurumuş denizin tuzu, Bir yayla çiçeği kadar özgür ve gürsün Karadeniz’in kızı... Güldüğün zaman Güneş vurmuş sakin koylar gibi, Sevdiğin zaman Kucağın, reyhanlarla bezenmiş yaylalar kadar cömert... Mavin lâciverttir senin, rüzgârın fırtına, Sevgin tutkudur, yalansız ve mert, Öfken, Karadeniz’in dalgaları gibi Köpük köpüktür, acımasız, sert. Gurbet düşürse de içine, bazen ince bir sızı, Bir Karadeniz türküsü kadar renkli ve coşkulu hep Karadeniz’in kızı... Ödün vermezsin duygularından Karedeniz gibi dik başlı, alnın açık, Ezilip büzülmezsin Bir kum tanesi olmayı sevsen de Bir dağ zirvesi gibisin. Bundandır yalnızlığın, alnındaki yazı Yere değmemiş yağmur damlası gibisin Karadeniz’in kızı... Ünal Beşkese |