güntülü buluntusu
Bir karahindiba pamukçuğuydu sancı
avurtlarında tavattun etmiş ayaz artçılı gümüş sade bir rengi olarak kalsaydı parantez içinde tütsülenmiş yaşamın ah benim elleri evvelden kınalım mısralar içelim billur pınarlarından gurbetin blagaj’da önce s/ağırlıklarımızdan sonra sığlıklarımızdan yunalım Güntülü buluntusu gibiydi aydınlık düşkünlüğün Dünyanın migreni tutmuştu ve parasitemol kar etmiyordu Bazen itiyat lüks kaçar izdiham sokaklarına Asfaltsız sokaklara.. Ah benim elleri evvelden kınalım artık uzaklardasın,kimlerden sakınalım Unutuldu bakışlarındaki hüzün Karanlık,nefessiz bırakan muson nemiydi Atlıkarıncalar küskün çocukluğuna / çocuklarına/çoklarına Bilmem ki gitmekle iyi mi ettin Bilmem ki kalanlar neden ağlamaz Ah benim elleri evvelden kınalım Misafir ol düşlerime , seninle toprağa dokunalım Farzımuhal Temmuz 2017 |