İÇİNDE (KOŞMA)Sen bilmezsin benim derdim; Kolum kırık, yen içinde. Olmasaydın ne ederdim; Kâlbim kırık, sen içinde... Bir bakışla beni vurmuş, Sanki, aşka adres sormuş. Beğenmiş de, yuva kurmuş Yüreğimin en içinde... Güzelliğin serivermiş, Güllerini derivermiş, Ellerime verivermiş, Çelmiş gönlüm ân içinde. Eller gibi bakamazsın, Seven gönlüm yıkamazsın, İstesen de çıkamazsın; Artık yerin, cân içinde İhtiyarlık kapım çalmış, Felek, ne var- ne yok almış, Seni seven bir can kalmış Şu kurumuş ten içinde... BEŞKESE der: ’gönlüm coşar, Aşk pınarım çağlar, taşar. Ben ölsem de, aşkım yaşar Şeref ile şân içinde’ Kâh, hoş geçen zaman olmuş, Kâh, yanmışız, duman olmuş. Sevdamız bir roman olmuş; Sen içinde, ben içinde... Ünal Beşkese |
(Affınıza sığınarak: Birinci dörtlüğün son satırındaki "kırk" "kırık" mı olacaktı diyecektim.)