Sana Yanan Kadınlar
Bu kadar hüzünleri
hayatın gergefine işledik mi ey güneş bakacağın yerlerde yaralarım sızlıyor gittiğin günden beri ağlamıyorum artık gözyaşlarım boşuna aktığını bilmiyor bir muamma sonrası zaman treni kalktı gözlerimden ruhuna fırtınalar bıraktı Kalbin derinliğini ölçmeye gücüm yetmez çığlık çığlığa da bir yaşam istemedik hiç bir gün güneşlerin açtığı seher aydınlığında sorgulamadık seni kaybettiğim güzel dün Alnımda bu çizgiler niye ki kalınlaşmış daha çocuktuk yıllar önce onlara hiç bakmazdım ömür denen coşkunluk bazen dev bazen çile seni unutmaz belki geldiğin yerler bile Sabrımın zirvesini zorlayın geçen yıllar zorlayın en güzel yılların acıları yazdıklarım sıkı dur unutmaz bunu kullar unutmaz bizim gibi tatlı kiracıları Dumanı tütüyordu hayatın şafak vakti bir şeyler yitiyordu bilinmezliğe doğru senin bu yüreğine coşkuları kim ekti kimini unutmadın kim gönlüne dilekti Bak bakalım geriye diz üstüne kim çöktü hüzünlü bir akşamda kimi ağlatır yıllar sen değilsin herhalde sana yanan kadınlar. |