öyle safsin ki sen
gördüklerim ya da yaşadıklarımda
göremediğim dürüstlükte
menfaatsiz savurduğun gülücüklerde
bahar çicekleri gibisin
saf saf beraklığında sen
ağaçların tomurcuğa sarılışlarında
yaprakların katışıksız yeşilliğinde
bir değersin bende sen
saf... saf...

neden daha önceleri görmedim seni
kayıplardan bulup çıkaramadım
gereksiz zamanlarda
baktıklarımda gözlerim oyuldu
sözlerinde dimağım zehirlendi
kahkahalarında şeytana papuçlar giydirildi
inandım
bilemedim çirkefliklerindeki hileyi
dolambaçlı yollarda beni yanılttıklarını
sezebilseydim
ta o zaman koşar gelirdim sana ben
alın yazıma kazınırdın
geleceğimin güneşi
başıma taç yaptığım yıldızlarım
dağlarımdan akan billur suyum olurdun
biraz daha erken hayat bulurdum...
sen de...

gerçi zaman geçmeden tanıdım ya seni
yüreğindeki güzelliği gördüm
gülücüklerinde güller açarken
yüreğime saflığın indi
kurumuş köklerime can verdin
yeniden
taze baharları yaşattın
saf, billur gibi yüreğinle
ölsemde artık
gamlı, kederli gitmem bu dünyadan
iyi ki dünyamda dolunay saflığında
yıldız aydınlığında
ışıl ışılsın icimde
unutamam seni bir ömür hayat içinde
bende var oldukca!..