Anne geceleri çığlıklarla uyanıyorum kendi çığlıklarımdan artık çok korkuyorum
Kalbim sıkışıyor galiba, kalp ağrımaz dedikleri için sıkışıyor diyorum
belkide ağrıyordur bunu gerçekten bilmiyorum
Karıştırır oldum gerçekle hayali
kendi kurduğum dünyada mutluluk arıyorum
Korkma şizofren değilim ama çığlıklıklarım çok fazlalaştı bu ara
kalbim ağrıyor sol yanımı hissetmiyorum

Hayırsız evlâdım unuttun diye sitem ediyorsun ara sıra
oysa ben her gün hıçkıra hıçkıra derdimi anlatıyorum sana
seninle paylaşıyorum yalnızlığımı sancıyan yanlarımı
Kimseyi üzmemek için her defasında yaptığım gibi hep kendimi üzüyorum bazen ben sadece dert çekmek içinmi doğdum diyorum
Uyumak istiyorum annem birdaha hiç uyanmadan uyumak

Beni çok uyardın oğlum yapma etme ateşle oynuyorsun dedin dinlemedim anne dinlemedim seni
kalbimi kendi ellerimle söküp
bir alacaklı gibi ona teslim ettim
sevdim hemde aklımı kaybedecek kadar sevdim
Onun sesini duyduğumda boğazım düğüm düğüm olur yutkunamazdım bile Anne ben şuan onu anlatıyorumya sana yine haberin olmadan
tüylerim saygı nöbeti tutan bir asker gibi dimdik oldu ayakta
birazda kalbim acıyor onu anlatınca

Annem sen sevgiyi bana böyle anlatmamıştın
insan her zaman mutlu olur derdin ama ben kahroluyorum
keşke sevginin yanında ayrılığıda anlatsaydin bana
o zaman hazırlıklı olurdum bu kadar çaresiz bu kadar aciz kalmazdım vefasızlığın terkedilişin yanında
Savunmasızım anne siperlerim yıkılmış çapraz ateş ortasında kalmışım sanki kalbim ağrıyor gözlerim durmaksızın yaşlarını içine akıtıyor
Gece olsun hiç istemiyorum çünkü çığlıklarımdan çok korkuyorum

annemm ben bu sefer gerçekten derdimle savaşamıyorum
sırtımda hiç bir hamalın taşıyamayacağı kadar koca bir yükü taşıyorum
fersiz kaldı artık ayaklarım geleceğe yürüyemiyorum yürümeyi bırak artık
kendi kendime bile yetemiyorum
Zormuş annem birine teslimiyet
bana anlattığın gibi değilmiş oysa
ismailce öğretmiştin teslimiyeti
Kurban olmuştu ya hani ibrahime
Bende kendimi kurban ettim bu sevdada...