Nostalji

Epilog

Bu şiir
Mesnetsiz suçların savunması
savrulması adalet küllerinin
sulh ceza isimli tiyatro yangınında
Hikmet’in
anne kokusunu unutan kaküllerinin
öpüp koklanması,

Bu şiir isyan koması

Bu şiir cenk
Kutsalına feda olmaya evvelden azimli
kehribar bakışlar üzgün
Bu şiir kaybedilen ahenk
gönüllü yaşanan sürgün
ahirde kaybedilen asil renk
gökkuşağının sükuta büründüğü gün

Bu şiir
Issızlarda açan naif nilüfer
Dilruba gözleri çekik
babasının sesine hasret tüm çocuklar adına
sükutu altın sanan yığın ,ses ver
bu şiirde bir şeyler eksik

Bu şiir
Memleket kadar viran
Toma şiddeti,soma karası
Tekmelenen vicdan
Bu şiiri yak
Arda kalan
Biraz kül , biraz hercümerç fırtınası
Ve hercai duman..

Bu şiir
Kısrağın bağrında tay sancısı
Aslanın yelesinde belgisi azatlığın
Göçebe ümitlerin zirvelere diktiği çadır
Aleni intiharı rahatlığın
Sınırı gözleyen nefer kadar düşmana ağır
Bu şiire sökmez (senin)hoyratlığın
Mısraları irfan ve sır
Cahilin kavraması yüzyıllar alır
Bu şiir kahır
Bu şiire ağlar mı şu sakit yığın..

Final

Bu şiiri tanırsın
Izdırapla karılmış mayası
Yoğun bakım sonrası umut
nekahet öncesi sızı
Tüm kayıpların toplu yası
Eyvahlar koridorunda yankısız çığlık
Yerçekimi alınmış ağırlık
İki damla gözyaşı
antik bir ah sanki asırlık

Bu şiir hicran orkestrası
Yitirilmiş cennete meftun
Titrek kalplerinde yarına dair kaygılar taşıyan
Kronik muzdariplerin mirası
Bu şiir turfanda umutların serası

Bu şiirde
Ferhat’ın azmine yenilen dağlar
Çaresizliğine ağlar
Duyma bu sesi
Tek sözcükle şakağına doluşur karlar

Bu şiir metanetin felci
Beli çatırdatan yük
Memleket kadar büyük
Bu şiir kelle koltukta elçi
Dizelerinde muhtasarı mündemiç
Bu şiirden ahı alırsan
Geriye kalan bir hiç


Tekmile

.......

Bu şiir bildik nakarat
Koğuş duvarlarına tırnaklarla kazınan
Bu şiir ümitsizliğe inat



Farzımuhal