0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
948
Okunma
O AĞAÇ
Yusuf Yılmaz
Her sabah geçtiğim bu yolun üstünde
Kurumaya yüz tutmuş bir ağaç vardı.
Belli ki susuz kalmıştı kökleri;
Dalının ucunda son bir yaprak kalmıştı,
Düştü düşecek.
Güneş olur gölgesi yoktu;
Yağmur yağar altında durulmazdı.
Bir bahar daha zor dayandı;
Odun oldu sobalarda,
Yandı kül oldu,
Duman duman kayboldu bacalarda.
Bu sabah geçerken
Baktım o ağacın köküne;
Acı acı gülümsedim,
Yerinde yeller esiyordu.
Bir zamanlar yeşillikler içindeydi;
Kuşlar dallarında sevişirdi,
İhtiyarlar gölgesinde dinlenirdi.
Fakat bir filiz gördüm dibinde;
Ben görür müyüm bilmem!
Susuz kalmazsa,
Birisi dokunmazsa,
Büyür inşallah,
O ağacın yerine.
