...




Göğün aralığındn baktım ona. Daha çıplaktı
Budha, bir ağacın, denizin, ve tüm hücrelerindeki larvası
insanların, kötü insanların, elleri eldiveninden, daha ölümcü

Kapıları görebiliyordum. sokak olmamak için bir pencerenin
bir kuşa açıldığı haziranda yürümesini bir kentin..

kırmızı, suda seken ay olsa dedi

İnsana sorulmuş olası
soruları dinleyelim

’Ne yapıyorsun? Böyle mi ölünür bi yaz uykusunda
Gülüyorum. Ne yani. Temmuz da düşen cemre mi sesimizin uğultusu
söylüyorum ya işte sobelenen ve göz bebeklerimizden alınan örneği’n
küf, kabrinde biten tunel
derin, sudan çıkan kuyu
ahtabotun öptüğü bir deniz atından alınmış, yüzüne iliştirmiş oktabus
Şiir okuyarak uyandırsam mı acaba tanrıyı
Adamlar çiziliyor çöpten adamlar izliyorum yaptığım en aptalca şey
bazen yanlış yazılıyor yalnız yerine,
gereksiz, en boş iş bu. Yalnız bazen herkes için yalnış bile
bir resmin içinde ressam, çizilmis bütün rüyası, bu da yanlış


Yanlış yazılıyor, henüz kesin bir doğru bulunamadı
maktülün ruhunu satan cambaz
Adam vurmaca adamların ellerinde ki sihir
ölümden öte cebri cebirden sanan peygaber
tunelin ucunda işıklarla oynayan zangoç



Bir sen varsın ki sen içimdeki tarih, Biliyor musun, bunca zamandır
kuşlar ağlayamaz sandım. Onu da yalnış söylemişler.
bu yüzden sevmek diye bir uğultuyu gülümseyerek..
bir heykele bu şiiri yazmasını istedim...



Unutma, benim yazdıklarımın hiç biri senin mavi yeşil gülüşünde üşümez- bildin
mi? Soğukta ise yardan kadın yapma telaşı.
ki bi nevi sesinde yıldız toplamak gibi - kainatla
izdivaç.



Işıklar yine söndü. sokağımda, kentimde, bir ülke, orda kalan çocukluğum
neyse geç oldu. karanlık bir ağızdan i’dama düşen
şiirimi tamamlamalıyım. Yarın akşam yine kapı arasından o ülkeye
bakarım zaten. Belli olmaz...



Hiç bir şey
senin kadar sevilmedi...





CC/
Aacehen