PEMBE KARLAR YAĞDIRDIN ÖMRÜMÜN SON KIŞINAUnutmam mümkün değil o içten gülüşünü, Bazen hüzünlenerek boynunu büküşünü, Öptüğüm ellerinden cemreler döküşünü... ...........Gönlüm hicranı yaşar şimdi yalnız başına ...........Dayanabildiğince zamanın akışına... Gün oldu, bulutların üzerinde dolaştık, Gün oldu; düştük yere, çamurlara bulaştık, Sevgiden teknemizle ne fırtınalar aştık. ..........Ne ırmaklar döküldü bir damla göz yaşına, ..........Ne sevdâlar sığdırdım bir elâ bakışına... Yüreğimi okşayan o sevgi dolu eli Sandım ruhumda esen ılık bir bahar yeli. Gözlerinden içime akıp bir sevdâ seli ..........Revnak verdi gönlümün şu ihtiyar yaşına, ..........Pembe karlar yağdırdın ömrümün son kışına... Ünal Beşkese |
nasıl sevdim seni ah nasıl
tüm gök elaydı gelincikler ela
şafak sancıları ela gölgen ruhumun yangınlarında ela!
ve kış geçitlerinde efkara dem vururken gönlüm
sen pembe karlar yağdırdın ela bakışlarınla
yüreğimin kor kor yangınlarına!
,,,,demek geldi içimden üstadım,,,,sevgilerimle....