Ronahî
Ronahî ;
Saklı kalmış Tanrı’ların çığlıklarını çıkarıyor günyüzüne Uzaklaşan topraklara uykular taşıyor ellerinde Sâkın içinin secdesindeki duâlarını peygamberlerin yeminine Ve dinle ; Kelimeler öldü ronâhî, Adını zikredip geri çektikçe tövbe mi, Sustu evrenin dili . Şimdi her cümle Ruhumda ayrı yaranın sebebi Oysa ; Bu evler Bu sokaklar Daha kaç anı saklar ardında Artık yol bitmek üzere ronahî, Gecenin esmer lanetli sesinde boğuyorum Yüzünün o zarif , hırçın güzelliğini . |