Roni ,
Sevdasını darağacına asan kadın !
Kader çizgisini tüy kadar ince çizgilerden geçirip ,
Cehennemin en derininde yaşıyor acılarını
Dilinde tütün karası cümleler
Roni ,
Ahir zamanın kanlı baharı
Yürüyor ,
Ardı sıra sürüklüyor ezgisi kırık bir şiiri
Kalemi yine aşk'ı yazıyor ama
Ömrü hep sonbahar mevsimi
Gözlerini zamansız ağıtlara mahkum ettiğinden beri
Elleri ve teni ömrünün en uzak sürgün
yeri !
Benimse hüznüm yersiz ve kimliksiz bir karanfil kızıllığında artık ...
Sende kalmış nem varsa hizaya dizilmiş birer intihar kurşunu...
Kaç kervan yük eyler kendine ,
Adına biriktirdiğim sızılarımı.
Anne rahminden kovulduğumdan beri
Yaşadığım bu hayat bana hep yabancı...
Oysa ,
Ben bir seni bildim böyle sevdalanalı ,
Bir de sol yanıma savurduğun külleri .
Güneşime yurt eyledim gözlerini .
Sevgilim
Evvelim
Ahirim
Yasak bir dilin lisanıyla seviyorum seni  .!